Лавиринт на осаменоста во вените на Дилан Дог и Кирико

„Замрзнат град“, е маестрална интеракција на бои и текстура што ја доловува суштината на тишината среде хаосот.

Платното е замрзнат пејзаж на емоции, каде темните нијанси крвават во ледените ленти од бело и сино. Во неговото јадро, кружниот мотив стои како светилник на интроспекција, неговите сложени обрасци слични на мраз кои потсетуваат на прозорско стакло кое го бакнува зимскиот здив. Овој централен објект ги поканува гледачите да ѕирнат низ стаклото на визијата на Пијанманов, во свет во кој времето изгледа суспендирано.

„Замрзнат град“ на Никола Пијанманов е платно што шепоти приказни за пустош и одекнува на апокалиптичниот шарм на апсурдистичкиот хорор на Дилан Дог. Кругот кој доминира на сликата потсетува на морничавите пејзажи кои Дилан Дог, истражувачот на паранормални, ги истражува во своите надреални авантури. Замрзнатиот пејзаж, слично како бизарните и мрачните сценарија на италијанската стрип серија, е царство во кое нормалните правила на реалноста се свиткани и извртени.

Кружниот мотив во срцето на делото на Пијанманов може да биде портал за еден од кошмарните случаи на Дилан Дог, каде познатото станува злобно, а удобноста на урбаниот живот е засенета од заканата од претстојната пропаст. Моделите на мраз се слични на отпечатоците од прстите на натприродното, вообичаен елемент во светот на Дилан Дог, каде што крајот на деновите се чувствува постојано блиску.

Во истиот здив, сликата ги евоцира изгубените пејзажи на Џорџо де Кирико, чија метафизичка уметност го доловува отуѓувањето на модерниот живот. Острите контрасти и прогонуваната празнина на „Замрзнат град“ се огледало на плоштадите на Де Кирико, каде сенките се протегаат долго и фигурите стојат како тивки чувари на светот надвор од времето. Сликата, како и делата на Де Кирико, е загатка обвиткана во енигма, место каде минатото и иднината се судираат, а човештвото се чини дека исчезнало.

Пијанманов, преку својата уметност, ја канализира истата вознемирувачка тишина и длабокото чувство на носталгија што ги обзема пејзажите на Де Кирико. „Замрзнатиот град“ не е само физички простор, туку и психолошки, каде одгласите на чекорите на празен плоштад резонираат со колективната потсвест.

„Замрзнат град“ е ремек-дело што стои на раскрсницата на апокалиптичните наративи на Дилан Дог и метафизичките размислувања на Де Кирико. Тоа е доказ за способноста на Пијанманов да сплете нишки од различни уметнички влијанија во таписерија која истовремено е неверојатно убава и длабоко вознемирувачка. Сликата нè поканува да го истражиме лавиринтот на нашата сопствена осаменост, потсетувајќи нè дека во огромното пространство на замрзнатиот град, сите ние сме скитници во потрага по топлина.